در طول معاینه فیزیکی، پزشک روی مفصل آسیب دیده فشار می آورد و نواحی تورم یا حساسیت را بررسی می کند. در برخی موارد، شما یا پزشکتان می توانید یک قطعه شل را در داخل مفصل خود احساس کنید. پزشک سایر ساختارهای اطراف مفصل مانند رباط ها را نیز بررسی می کند.

 

همچنین پزشک می‌خواهد که مفصل خود را در جهات مختلف حرکت دهید تا ببیند آیا مفصل می‌تواند در دامنه حرکت طبیعی خود به آرامی حرکت می‌کند یا خیر.

 

 

 

تست های تصویربرداری

 

پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش ها را تجویز کند:

 

اشعه ایکس. اشعه ایکس می تواند ناهنجاری هایی را در استخوان های مفصل نشان دهد.

 

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). با استفاده از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی، MRI می‌تواند تصاویر دقیقی از بافت‌های سخت و نرم، از جمله استخوان و غضروف، ارائه دهد. اگر عکس‌برداری با اشعه ایکس طبیعی به نظر می‌رسد، اما هنوز علائم دارید، پزشک ممکن است MRI را تجویز کند.

 

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. این تکنیک تصاویر اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف را برای تولید تصاویر مقطعی از ساختارهای داخلی ترکیب می کند. سی تی اسکن به پزشک اجازه می دهد تا استخوان را با جزئیات بالا ببیند، که می تواند به تعیین محل قطعات شل در مفصل کمک کند.

 

رفتار

درمان استئوکندریت دیسکانس برای عملکرد طبیعی آسیب دیده و تسکین درد و همچنین بازگرداندن خطر استئوآرتریت در نظر گرفته شده است. هیچ درمان واحدی برای همه کار نمی کند. در کودکانی که استخوان‌هایشان هنوز در حال رشد است، ممکن است استخوان ضعیف با یک دوره حفظ و بهبود  یابد.

 

 

درمان

در ابتدا، پزشک احتمالاً باید رفتار محافظه کارانه را توصیه کند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• به طور کامل از فعالیت هایی که فشار وارد می کند، مانند پریدن و دویدن در صورت آسیب دیدن زانو خودداری کنید. ممکن است لازم باشد برای مدتی از عصا استفاده کنید، به خصوص اگر درد باعث لنگیدن شود. همچنین ممکن است پزشک استفاده از آتل، گچ گیری یا بریس را برای حرکت در چند هفته پیشنهاد دهد.
• فیزیوتراپی. اغلب، این درمان شامل تمرینات کششی، دامنه حرکتی و تمرینات تقویتی برای عضلاتی است که از مفصل درگیر حمایت می کنند. فیزیوتراپی معمولاً پس از جراحی نیز توصیه می شود.
•  

عمل جراحی

اگر قطعه شلی در مفصل خود دارید، اگر بعد از توقف رشد استخوان‌ها، ناحیه آسیب‌دیده همچنان وجود دارد، یا اگر درمان‌های محافظه‌کارانه بعد از چهار تا شش ماه کمکی نکرد، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. نوع جراحی به اندازه و مرحله آسیب و میزان رشد استخوان‌ها بستگی دارد.

 

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

 

ممکن است ابتدا با پزشک خانواده خود مشورت کنید، که ممکن است شما را به یک دکتر متخصص در پزشکی ورزشی یا جراحی ارتوپدی ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• علائم خود و زمان شروع آنها را بنویسید .
• اطلاعات کلیدی پزشکی را فهرست کنید، از جمله سایر بیماری هایی که دارید و نام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید.
• به تصادفات یا جراحات اخیر که ممکن است به کمرتان آسیب رسانده باشد توجه کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. کسی که شما را همراهی می کند می تواند کمک کند آنچه را که پزشک می گوید به خاطر بسپارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید تا بهترین استفاده را از زمان قرار ملاقاتتان ببرید.

در مورد استئوکندریت دیسکانس، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت درد مفاصل من چیست؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• آیا به آزمایش های تشخیصی نیاز دارم؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• اگر داروها را توصیه می کنید، چه عوارض جانبی احتمالی وجود دارد؟
• چه مدت باید دارو مصرف کنم؟
• آیا من کاندیدای عمل جراحی هستم؟ 
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• چه اقدام خودمراقبتی باید انجام دهم؟
• برای جلوگیری از عود علائمم چه کنم؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا مفاصل متورم شده است؟
• آیا چیزی شما را بهتر یا بدتر می کند؟
• درد چقدر محدود کننده است؟
• آیا ورزش می کنید؟ 
• چه درمان ها یا خودمراقبتی را امتحان کرده اید؟ آیا چیزی کمک کرده است؟